In een eerdere blog schreef ik over ziek zijn als proces. Zichtbare symptomen bij een ziekte zijn een uitingsvorm van het proces. De ziekte zelf zit dieper, in de aansturing van ons lichaam en daarover gaat deze blog.

“Als men de levenskracht wegdenkt, is ons stoffelijk organisme niet in staat te voelen, te handelen zich in stand te houden. (Het is dan dood en, omdat het nu alleen onderworpen is aan de macht van de biologische buitenwereld, verteert het en valt weer in zijn scheikundige componenten uiteen.) Alleen dat onstoffelijke (die levenskracht, dat levensbeginsel), dat in gezondheid en ziekte het organisme aan de gang houdt, maakt dat de mens beleeft en functioneert.” (Uit: Organon der geneeskunde, Samuel Hahnemann §10)

Wat Hahnemann hier probeert uit te leggen is dat er een verschil zit tussen leven en dood. De fysieke materialen, de stoffen waaruit je bestaat zijn exact hetzelfde, maar de energie, de stroming is er uit. En dat laatste, dat is het verschil tussen leven en dood. Hij gaat er vanuit dat er een energie is, een levensbeginsel, die zorgt dat je lijf functioneert. Hahnemann noemt dat de levenskracht of Dynamis.

Er van uit gaand dat deze levenskracht zorgt dat je leeft, dat je lichaam functioneert, kan deze levenskracht ook zorgen dat je lichaam uit balans raakt. De levenskracht is de aansturing en gaat daar wat mis heeft dat gevolgen voor het lichaam. Het gevolg hiervan zijn de ziektesymptomen.

Hij schrijft dit in § 15 van het organon der geneeskunst:

“Het lijden van die ziekelijke “ontstemde”, spirituele Dynamis, die ons lichaam bezielt (de levenskracht), dat zich van binnen afspeelt en dat we niet kunnen zien, én de totaliteit van de symptomen, die erdoor in het organisme worden opgewekt en naar buiten de ziekte presenteren en die we wel kunnen waarnemen, die twee vormen één geheel, zijn één en hetzelfde.”

Symptomen zijn dus de uiting van de ziekte die eigenlijk op het niveau van de levenskracht zit. Echter dit is niet helemaal zwart- wit te zeggen. Er is namelijk een nuance in. Er is een verschil tussen endogene ziekten en exogene ziekten.

Als een paard door de wei rent en uitglijdt en daarna kreupel is, dan heeft dat een exogene oorzaak: De oorzaak van de kreupelheid ligt buiten het paard. De oplossing echter ligt wel in het immuunsysteem. Maar de levenskracht is hier niet uit balans, het kan goed zijn dat deze prima functioneert en de kreupelheid snel kan herstellen. Bij dit soort klachten kunnen acute homeopathische middelen ondersteunend werken op de genezing, maar is er in wezen niks mis met het paard zijn gezondheid.

Anders wordt het als het paard hoest vanwege een stofallergie. Een beetje stof moet namelijk ieder paard kunnen hebben. Maar waarom gaat dit paard dan toch hoesten? Dat komt omdat de levenskracht uit balans is en de stof niet meer kan hebben. Hij kan er niet mee omgaan. En dan heeft de levenskracht toch een probleem. Een stofallergie zit er ook niet van de een op andere dag. Dat heeft zich ontwikkeld. En daar spelen verschillende aspecten mee. Bijvoorbeeld de gevoeligheid van het paard als diersoort op zijn longen. Maar ook incidenten in het leven van dit paard, of het gebruik van reguliere medicatie en vaccinatie kan invloed hebben! In dit voorbeeld zit de oorzaak van de symptomen dus in het dier zelf. En dat noemen we een endogene oorzaak.

Ingewikkelder wordt het als een dier door een exogene oorzaak bijvoorbeeld een wond heeft, waarbij een flinke ontsteking met koorts ontstaat. Of een wond die niet of slecht heelt. Dan is er wel een exogene oorzaak van het ontstaan van de wond, maar de manier van oplossen van het immuunsysteem is ook niet efficiënt. Hierin laat een exogene oorzaak een probleem zien van endogene aard. In dit voorbeeld heeft de levenskracht, het immuunsysteem wel een probleem, al was deze voor het incident niet zichtbaar.

Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld een gedragsprobleem. Een paard wat net verhuist is van stal en eigenaar mag best een periode wennen en wat onrustig zijn. Maar als het paard doorschiet in verlatingsangst of blijft hangen in de onrust na de gewenningsperiode is de reactie afwijkend.

Of bepaalde klachten een exogene of een endogene oorzaak hebben is van belang voor de homeopathische behandeling. Beide zijn met homeopathie te behandelen!

Artrose is een veel voorkomend probleem bij vooral oudere dieren. Maar ook op jongere leeftijd kan artrose ontstaan. In een eerdere blog schreef ik al over het ouder wordende dier, in deze blog wil ik me specifiek richten op artrose, op welke leeftijd dan ook.

Om uit te leggen hoe vanuit de klassieke homeopathie een probleem als artrose aangepakt wordt wil ik terug gaan naar de grondlegger van de homeopathie: Hahnemann.

In het organon, het handboek voor de homeopathie, schrijft hij in §5:

“Voor zijn geneestaak heeft de arts de volgende hulpmiddelen nodig:

1. Bij acute ziekte de gegevens van de meest waarschijnlijke aanleiding;
2. Bij chronisch lijden de belangrijkste momenten uit de hele ziektegeschiedenis om de grondoorzaak ervan op te sporen, die meestal berust op een chronisch miasma….”

En in §7:

“….Kortom, de geneeskundige moet vooral, ja alleen, de totaliteit van de symptomen bij ieder ziektegeval ontdekken en door zijn kunde wegnemen, zodat die ziekte genezen en in gezondheid omgezet wordt.”

Dit zijn de 2 belangrijkste aanknopingspunten voor de behandeling van artrose. Het is belangrijk om te weten hoe het ontstaan is, of er een duidelijk moment is geweest waarna de artrose is ontstaan.  Daarnaast zijn de symptomen belangrijk om een beeld duidelijk te krijgen, dat is de uiting van het probleem en daarin zit de oplossing: Het bij dat beeld passende middel. De zogenaamde modaliteiten, dat waardoor een dier verbetert en verslechtert zijn een belangrijk aspect waarop de keuze van een middel gebaseerd kan worden.

Deze theorie wil ik verduidelijken met 2 voorbeelden. Het ene voorbeeld heeft een overduidelijk beeld. Het andere heeft een duidelijke aanleiding waarna de artrose is ontstaan:

– Een paard waarbij op jonge leeftijd spat geconstateerd wordt in het linker spronggewricht. Geen duidelijke aanleiding. Dit paard had het typische artrose beeld wat vaak zichtbaar is: Stijf bij het opstarten, verbetering door beweging, verslechtering bij overbelasting en een verslechtering bij koud en vochtig weer. Op dit beeld voorgeschreven met een acuut middel, naast een constitutiemiddel en celzouten om het gewricht te versoepelen. Dit paard is op de behandeling enorm verbeterd. Hij is ook veel opener en actiever geworden.

– Een oudere haflingermerrie heeft na een trauma artrose ontwikkeld in de heup. Ze verbetert door rust en verslechtert bij overbelasting. In dit geval is er een duidelijke aanleiding: Een trauma. Bij dit oudere dier is zichtbaar dat het herstelvermogen wat afgenomen is, waardoor dit paard op een onderhoudsdosis staat en het daarop goed doet.

Artrose wordt gezien als een ongeneselijke klacht. Wat we met homeopathie doen is op de symptomen werken van de klacht. Bij artrose zijn de symptomen in veel gevallen heel sterk te verminderen. De ontstane artrose in het gewricht is niet meer te herstellen, maar de klachten door de artrose wel te verbeteren. Door op het achterliggende proces voor te schrijven, het proces van langzame achteruitgang van het gewricht, kan dit vertraagt worden. Hoe ver je hiermee komt ligt heel erg aan het dier. De leeftijd, de constitutie, de aanleiding voor het ontstaan van artrose speelt allemaal mee. Dat is ook zichtbaar in de 2 voorbeelden die ik gegeven heb. Het jongere paard is goed herstelt, houd het vol zonder middelen en blijft stabiel. Het oudere paard, waar minder rek in zit, heeft een onderhoudsdosis nodig om op hetzelfde niveau te blijven.

Dit keer een voorbeeld casus met een snel verloop.

Sjonnie, een Duitse dog, kwam bij  mij omdat hij een plek, een soort gat, in zijn voetzooltje had. De dierenarts had er al naar gekeken en behandeld maar dat verbeterde niet. Ook van zelf leek de plek niet beter te worden, want er zat er nu al een maand of 3 en leek groter te worden en pijnlijker. Sjonnie liep er mank op en had er met staan dus echt wel last van. De laatste optie van de dierenarts was om te opereren, de plek open te maken en te kijken of er wat in zat, maar dat zag de eigenaresse niet direct zitten en schakelde mij in om eerst te kijken of het op een andere manier wel ging.

Na een week of 2 zag de eigenaresse duidelijk verbetering, de plek werd kleiner en Sjonnie liep er beter op. Na 4 weken was de plek helemaal dicht en is de behandeling afgerond!

Er is een gat tussen reguliere en homeopathische methodes. Een gat ontstaan door een andere manier van kijken.

Reguliere geneeskunde kijkt naar de symptomen en haalt deze weg. Heb je pijn? Dan krijg je een pijnstiller. Heb je een ontsteking? Dan krijg je antibiotica. Heb je suikerziekte door een tekort aan insuline? Dan kun je insuline inspuiten.  Dit is een erg oplossingsgerichte geneeskunde, gericht op het fysieke lichaam, op de materie. En dat is natuurlijk fijn. Dan heb je snel een oplossing. Echter als er daarmee niet is gekeken naar de oorzaak, dan komt vaak de ziekte terug, of komen er andere klachten terug. Of wordt je futloos en moe. Zit je duidelijk niet lekker in je vel.

Homeopathie daar in tegen, kijkt verder, zoals ik uitgelegd heb in de blog: Homeopathie gaat verder. Een goede homeopaat denkt, waar komt dit symptoom vandaan? Waar gaat het mis in dit organisme dat deze pijn heeft? Dat er een ontsteking ontstaat? Waarom kan dit lichaam de suikers niet meer goed verwerken? En een homeopaat geeft dan een middel om de symptomen te verlichten, maar kijkt ook naar het ontstaan om daar mee aan de slag te gaan. En doordat de homeopathische middelen het zelf herstellende vermogen ondersteunen, wordt je sterker. Je immuunsysteem en je weerstand worden sterker.

Ik wil een alinea met jullie delen uit het boek “Heel de gewonde genezer” geschreven door Umut Evren Nefertiti, om het verschil tussen regulier en homeopathie te verduidelijken:

“De keerzijde van die kordate aanpak is dat we soms alleen bezig zijn met probleemoplossing en met resultaten en niet meer weten wat we eigenlijk aan het doen zijn, waar het eigenlijk om begonnen was. Dan zijn we enthousiast bezig met het telkens weer opdweilen van het gelekte water. En dan bedenken we – praktisch als we zijn – nieuwe, nog beter absorberende dweilen, betere dweiltechnieken, zelf- dweilende computergestuurde dweilen, een dweilscan om te zien hoe verzadigd de dweil is, een dweilpolis voor het hele gezin: Een telefoontje en de dweilservice staat voor de deur, 24 uur per dag….

Totdat iemand die wat minder praktisch is ingesteld, eerder wat filosofischer, op een dag zegt

“Moeten we niet eens kijken wat de oorzaak van de lekkage is?”

Na een tijdje nadenken en het bestuderen van oude wijze boeken, komt hij er achter dat er in de kraan een leertje zit, dat af en toe versleten kan zijn. Blij gaat hij naar Dweil BV en vertelt over zijn ontdekking: Een nieuw leertje is de oplossing! Maar in plaats dat hij blije gezichten ziet, wordt iedereen heel boos omdat ze net zo lekker bezig waren, net een nieuwe dweilenfabriek hadden geopend…”

Deze alinea geeft mooi het verschil van kijken weer. De reguliere geneeskunde die kijkt naar hoe ze de gevolgen kunnen verminderen en daar steeds betere producten voor ontwikkelt. In tegenstelling tot de homeopathie, die kijkt waar iets vandaan komt. Waar de lekkage zit!

Aan de andere kant zijn er ook klachten, met een externe oorzaak, waarbij de oorzaak in het materiele, in het fysieke zit. Zo zat ik van de week met mijn eigen hond bij de dierenarts, omdat ze iets in haar oog had en vreselijk veel pijn aan haar oog had. Dan is een kordate, praktische dierenarts nodig die dit heel snel oplost.

Daarom nog een alinea over het gefilosofeer van de homeopaten (Uit “heel de gewonde genezer” Umut Evren Nefertiti):

“Een psychiatisch patient komt bij een homeopathisch arts:

“Dokter, ik heb al sinds de scheiding van mijn vrouw het gevoel dat er een splinter in mijn rectum zit.”

“Ahh, interessant, vertelt u eens, het is dus met de scheiding begonnen… Wat heeft dat emotioneel met u gedaan?… Drie consulten, drie uur gesprekken, drie telefoontjes, drie homeopathische middelen en 300 euro later, zonder dat de behandeling resultaat heeft gehad, gaat de patiënt naar de volgende homeopaat….

…. Drie maanden en nog een paar behandelaars later, gaat de patiënt in wanhoop – als laatste toevlucht – naar zijn huisarts:

Dokter, ik heb al sinds de scheiding het gevoel dat ik een splinter in mijn rectum heb, en de scheiding heeft er nog al in gehakt, ik voelde me nogal…. “Ja, ja… Ik snap het, laat maar eens even kijken… Oei… Ja, niet zo vreemd dat je daar last van had, het is een flinke splinter… Maar.. Ja ik heb hem er al uit. Zie zo, dat voelt zeker beter?”

Uiteraard is het niet zo zwart wit als ik hier schets. Homeopathie kan in acute gevallen ook heel snel en effectief werken, zoals te lezen is een andere blog. Aan de andere kant kan ook in andere situaties zinvol zijn om wel met de reguliere medicatie te werken, zoals het voorbeeld van Stef, waarbij regulier en homeopathie naast elkaar gaan en allebei hun waarde hebben.

Mijn visie is dat beide geneeswijzen hun waarde hebben. Afhankelijk van de klacht en van het dier kan besloten worden hoe het beste behandeld kan worden. Wel geloof ik dat veel klachten niet zomaar ontstaan en door met de ontstaansgeschiedenis aan het werk te gaan er vaak een oplossing mogelijk is. En dat vind ik de kracht van de homeopathie, waardoor echt genezing en groei mogelijk is, zoals te lezen is in de blog: Ziekte als groeiproces. Dan wordt je als individu, als organisme sterker. Dat is, volgens mij, waar gezondheid en genezen echt over gaat!

Vorig jaar juli zette ik dit bericht op facebook:

Deze keer een persoonlijk berichtje. Want wat doe je als homeopaat als je eigen paard ziek is? Zo ziek dat je er in eerste instantie niet doorheen komt? Dat je niet weet waar de oplossing ligt?

Dat overkwam mij deze winter met Stef, mijn haflingerruin.
Hij liep al een poosje niet lekker, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Niet kreupel, maar gewoon, niet zichzelf.
Tot dat hij van de een op de andere dag kreupel stond, stokkreupel. Niet op zijn been willen staan.
Ik wist dat hij hoefbevangen was, midden in de winter. Omdat hij in eerste instantie niet reageerde op de ingezette homeopathie, dierenarts erbij. Meerdere keren. 
Hij viel meerdere keren terug, zowel door de pijnstilling heen als door de homeopathische middelen heen.
Waarom viel hij iedere keer terug? Uiteindelijk de diagnose: Insulineresistent. Terugkerend hoefbevangen en wellicht ook spierbevangen. Mijn vermoede bevestigd. Maar hij stond altijd al op een suikerarm dieet. Heeft al jaren geen suikerbrok meer gehad. Alleen hooi en vitamines/ mineralen en beperkt gras. Ok hij was wel te dik, maar toch!

En daar sta je dan met een doodziek paard. Een paard met zoveel pijn. Een paard dat down is, van gedrag veranderd in een boos paard, en vooral MOE paard. De machteloosheid als eigenaar, ik weet hoe het voelt!

Het advies van de dierenarts was afvallen. En pijnbestrijding als hij een aanval had van hoefbevangenheid. Nog een keer hoefbevangen. Maar ondanks het afvallen, bleef de hoefbevangenheid terugkomen.
Toen dacht ik en nu?

Emotie uitgeschakeld en objectief gekeken. Wat gebeurd hier? Wat en waar gaat het mis?
Iedere maand (tussen de 15e en 20e, dus echt met een ritme!) viel hij terug in hoefbevangenheid. En zijn insulineresistentie wat echt de aansturende factor is. En hij heeft een sarcoom ontwikkelt, 2 zelfs. Tegelijkertijd. Dat is bijzonder!
Opnieuw er in gedoken. En op deze 3 factoren een middel uitgekozen: De periodiciteit, de insulineresistentie en het sarcoom. Dan maar 3 stappen tegelijk. Als het maar werkt. Als hij er maar uit komt!

En jawel. Na deze inzet is hij niet meer teruggevallen. Het gaat steeds beter! Prima in conditie, wordt weer vrolijker, loopt lekkerder.
En 1 van de sarcomen raakte los en is er afgevallen, gewoon hop weg! Ik ben benieuwd hoe de plek en hoe de andere sarcoom zich ontwikkelt!

In ieder geval ben ik gelukkig, ik heb deze week, na het opbouwen van spieren en conditie, weer voor de eerste keer op Stef gezeten. We zijn er nog niet. Hij moet nog verder behandeld worden en weer op conditie komen. Maar we komen er wel.

Het verhaal heeft nog een staartje gekregen. Na mijn vorige bericht is hij niet meer hoefbevangen geweest. Ik zag hem erg vooruit gaan. In augustus ben ik meer gaan rijden en eigenlijk ging dat best goed. Echter in september vermagerde hij. En dat voor een paard dat altijd te dik is geweest. Ook vermagerde hij op zijn spieren, ondanks de trainingsopbouw. Waarop ik nogmaals bloed heb laten prikken op de ziekte van Cushing. Dat heb ik eerder in het voorjaar ook gedaan, maar toen kwam het er niet uit. Nu wel. Het najaar is ook de periode waarin Cushing patiënten het moeilijk hebben.

Bij dit soort ziektes kan het zijn dat de organen beschadigd raken, iets wat in sommige gevallen nog wel hersteld kan worden, maar in een aantal gevallen ook niet. Met Stef ben ik met homeopathie heel ver gekomen, maar dit was het moment dat ik dacht, is dit nog oplosbaar, is de schade in zijn lijf nog te herstellen. Om die reden heb ik Stef op de reguliere medicatie voor cushing gezet, maar ben ik hem al die tijd wel blijven ondersteunen met homeopathische middelen. De reguliere medicatie zal hem ook niet beter maken, maar ondersteunt zijn fysieke lichaam in het functioneren. Stef is op de combinatie van homeopathie en reguliere medicatie heel snel opgeknapt, zonder bijwerkingen en gaat nu fantastisch. Ik merk dat hij de homeopathische middelen echt nodig heeft. Het is vooral de combinatie die het doet.

Ik zie wel vaker paarden met cushing die ondanks de reguliere medicatie nog steeds niet top fit zijn of symptomen houden. Bij dit soort ziekten is de combinatie heel mooi.

Dat geldt overigens ook voor andere hormonale ziektes, als schildklierproblemen, suikerziekte etc. Zowel bij honden, katten als paarden. In sommige gevallen (bijvoorbeeld bij suikerziekte) als je er op tijd bij bent kun je met voeding en homeopathie het proces nog omkeren. In andere gevallen is de schade te groot en is de combinatie van reguliere medicatie en homeopathie heel waardevol. In dit soort gevallen ondersteunt de reguliere medicatie de fysieke functie van de organen, waarin de homeopathie heel positief kan werken op de zichtbare symptomen, maar ook op het proces erachter. Door op het ziekteproces voor te schrijven, kun je een achteruitgang die gaande is afremmen of stoppen.

Maar ook bij andere ziektes met bijvoorbeeld orgaan- of weefselschade geldt dit. Denk bijvoorbeeld aan nierinsufficiencie bij katten, maar ook ziektes als artrose. Dan spreek je niet meer van genezen, de schade is niet meer te herstellen. In dit soort gevallen spreekt men van palliatieve (verzachtende) behandeling. En daarbij is homeopathie een hele mooie behandelmethode! In mijn volgende blog zal ik uitleggen hoe dat gaat, aan de hand van voorbeelden!

Update van Stef Augustus 2018:

In de periode na dit bericht ben ik Stef blijven homeopatische middelen blijven geven. Ik merkte in die tijd dat hij nog steeds verbeterde, hij groeit in zijn persoonlijkheid! Vorig jaar heb ik in de zomer zijn reguliere medicatie al verminderd omdat hij op de reguliere medicatie ging overreageren. Deze zomer ben ik helemaal gestopt met zijn reguliere medicatie en het blijft erg goed gaan met hem!

Dit is een verhaal van een klant welke ze ruim een jaar geleden op mijn facebook schreef:

Klassieke homeopathie……mooi bijzonder!

Laat ik bij het begin beginnen.
Dana had als jonge hond regelmatig diarree. Zelfs een keer 5 weken achter elkaar (ze was toen 9 mnd). Ondanks verschillende medicaties en aangepast voer ( toen nog brok) ging het wel beter maar regelmatig ging het toch weer mis.

Op 16 december 2012 was ze niet lekker, wilde niet eten en bleef stilletjes liggen. De dierenarts kon niets vinden dus hoopvol weer naar huis. De volgende ochtend was het helemaal mis. Doodziek, hoge koorts, niet meer willen/kunnen bewegen van de pijn.
Weer naar de dierenarts en wat bleek…….aseptische hersenvliesontsteking , een auto-immuunreactie. Na een dagopname en met een prednison kuur voor 3 maanden kwam ze ’s avonds weer thuis.
Over deze 3 maanden kan ik kort zijn……. Onze Daantje was onze Daantje niet meer.
Alleen maar honger en dorst, heel moe, trillen, angstig, timide, teruggetrokken. Zo van… laat mij maar liggen. Veelal bijwerkingen van de prednison. Naarmate de dosering prednison minder werd, werd dit gelukkig allemaal wel weer wat beter. 

Nog niet volledig hersteld en nog bezig met fysiotherapie vanwege stijve en inmiddels verkorte spieren kreeg Dana in juni 2013 een recidief.
Weer op de prednison ! nu voor 3 weken , maar het lukte niet om er helemaal mee te stoppen en een alternatief is er niet in de reguliere diergeneeskunde.
Augustus 2013…nog steeds aan de prednison. Ik wist niet hoe het verder moest met Dana. Toen kwam ik in contact met Leonie en we zijn direct gestart met een paar “flesjes”.

Vanaf toen ging Daan met zienderogen vooruit. 4 weken later durfden we het aan om te stoppen met de prednison en met succes.
Steeds na een paar weken zakt Dana weer wat terug. Na overleg met Leonie krijgt ze dan weer een volgende potentie waar ze dan weer prima op reageert.
Op deze manier zijn we nu een kleine 5 maanden bezig en hebben we voor 75 % onze Daantje weer terug. En toeval of niet …ook geen diarree meer!
Goed, we moeten alle inspanningen op een dag nog wel doseren maar in plaats van een “rustig” rondje van 10 minuten lopen we nu weer onze grote ronde (30-45 minuten).
Ze is weer vrolijk, haalt weer de voor ons zo vertrouwde streken uit. Maar het belangrijkste is dat ze weer hond kan zijn en er weer van het leven geniet.
We zijn er nog niet helemaal dus gaan we gewoon door met de homeopathie, maar het gaat zeker goed komen. We willen Leonie dan ook super bedanken voor haar behandelingen.

In mijn vorige blog schreef ik over het gebruik van reguliere medicatie. Dit voorbeeld geeft weer hoe homeopathie prima gestart kan worden naast prednison. Door de verbetering met de homeopathische middelen kon de prednison daarna afgebouwd worden, zonder problemen. Iets wat eerder niet lukte.

We hebben bij Dana steeds stappen gemaakt om haar steeds beter te krijgen. Leuk is dan ook als ik de eigenaresse aan de telefoon had en ik iets veranderd had in de middelen, ze zei: “Eigenlijk is het precies gegaan zoals je voorspelde.”

We zijn nu een jaar verder en het gaat erg goed met Dana!!

Buiten het feit dat ze fysiek heel goed gaat, gaan ook de diverse angsten die ze had veel beter. Ze kon erg snel bang zijn en dan weg willen kruipen. Ook dat is helemaal weg.

Veel voorbeelden op mijn site zijn van chronisch zieke dieren. Deze vragen vaak langere tijd van het geven van middelen. zie bijvoorbeeld Een hond met chronische diarree of Het paard met longklachten. Maar uiteraard hoeft niet ieder dier langdurig middelen. Homeopathie kan ook heel snel en effectief werken. Daar schreef ik mijn vorige blog over.

Vaak krijg ik de vraag hoelang een dier middelen moet gebruiken  en wanneer er verbetering te verwachten is. Vooraf is dat niet heel duidelijk aan te geven, omdat niet ieder dier hetzelfde reageert op middelen. Echter in bijna alle gevallen is met een paar dagen (soms uren) tot een paar weken wel degelijk verbetering te zien, afhankelijk van de klacht!

Uit de onderstaande punten kan ik wel aangeven wanneer een bepaalde klacht langer de tijd nodig heeft. Vaak kan 2-3 weken na het starten met middelen een duidelijker beeld gevormd worden, omdat ik dan een inschatting kan maken van de reactie van een dier.

Naast de individuele manier van reageren van een specifiek dier zijn er wel een aantal aspecten die meespelen in de duur van het geven van middelen. Een aantal voorbeelden daarvan zijn:

• De ziekte, bijvoorbeeld een orgaanprobleem zoals een nierprobleem vergt veel meer dan een diarree of een blaasontsteking. Chronische ziekten vragen sowieso langere middelen dan acute ziekten. Dit is ook een belangrijk aspect bij de snelheid van de verbetering. Bij acute klachten, die vaak dynamischer zijn en van korte duur, is er vaak een snelle reactie. Echter bij een chronische, trage klacht, zoals het voorbeeld van de melanomen en sarcomen van paarden, kan het wel langer duren voordat er verandering te zien is.
• De duur van de klacht, een klacht die al jaren bestaat verander je niet in een keer, terwijl een symptoom welke nog maar kort zichtbaar is ook weer snel kan veranderen.
• De mate van onderdrukking, in hoeverre de klacht al regulier onderdrukt is, speelt een grote rol. Als er voor een bepaalde klacht al meerdere keren bijvoorbeeld antibiotica of prednison is gegeven kan de reactie van het dier op homeopathische middelen verminderd zijn.
• De erfelijke belasting. Als de klacht in de erfelijkheid zit, bijvoorbeeld epilepsie binnen de familie, kan hardnekkiger zijn
• De leeftijd. Jongere dieren herstellen vaak makkelijker en sneller dan oudere dieren. Al kun je oudere dieren met homeopathie heel mooi en goed begeleiden al zijn dit vaak “palliatieve” behandelingen, waarbij we het dier zo goed mogelijk kunnen ondersteunen.
• De levensomstandigheden. Voeding, omgang, stress etc. kunnen invloed hebben op de reactie en het slagen van de middelen. Maar ook prikkels uit de omgeving. Denk bijvoorbeeld aan allergische klachten. Soms is de prikkel in het seizoen dan zo groot, dat het langer duurt voordat het organisme daar mee om kan gaan.

Bovenstaande aspecten zeggen iets over de duur van het nemen van middelen, niet over de mogelijkheden van homeopathie! Bij hele diverse problemen kan homeopathie ondersteuning bieden. Ongeacht de duur van de klachten of de soort ziekte.

Helaas is de grootste groep patiënten in mijn praktijk chronisch zieke dieren, die regulier niet of moeilijk te behandelen zijn. Dit zorgt voor gemiddeld langer gebruik van middelen. Mooier zou zijn als dat omgedraaid wordt. Eerst met alternatieve geneeswijze, en mocht het niet genoeg werken of bij hele ernstige acute klachten de reguliere geneeskunde!

Veel van de voorbeelden die ik in mijn blogs uitgebreid behandel zijn chronisch zieke dieren. Er is een heel verhaal van te maken. Vaak zijn dit ook dieren die langere tijd homeopathische middelen krijgen. Deze dieren hebben een hele weg te gaan om helemaal gezond te worden.

Echter heb ik ook veel voorbeelden waarbij de reactie heel snel is. Hier kan ik geen heel verhaal van maken, dus noem ik hier en aantal voorbeelden, waarbij de reactie heel snel is:

• Een kat met jeuk, blijkt een angstige kat te zijn.De eigenaresse zegt na een week: Maandagavond middelen gegeven, dinsdag een andere kat. Ze gaat op schoot bij bezoek. Zit op de bank bij haar man, wat deze kat in 4 jaar tijd nog nooit gedaan heeft! De jeuk is rustig. Ze heeft 1 plek die moet genezen.
• Reactie van een andere klant: zo bijzonder hoe snel de middelen kunnen werken! Het gaat om het linkse paard op de foto, een dame op leeftijd die chagerijniger wordt. Een dag of 2 na het starten van nieuwe middelen staat ze weer te kroelen met het andere paard!

  

• Meerdere keren al paarden gehad waarbij ik middelen inzet vanwege hoesten, waarna het dier direct niet meer hoest of nog een enkel kuchje geeft.
• Een hond met artrose die direct na de start al verbeterde. Ze stond makkelijker op, was minder stijf en vrolijker.

De voorbeelden hierboven geven weer hoe snel een reactie kan zijn op de homeopathische middelen. Soms hebben deze dieren wel nog wat langere begeleiding nodig, afhankelijk van de klacht.

Maar er zijn ook korte behandelingen waarbij er niet direct een spectaculaire verbetering is, maar een duidelijke stijgende lijn. Na het oplossen van de klacht kan dan na een korte termijn de behandeling op gepaste manier worden afgerond:

• Een kat die naast de bak plast, die duidelijk verbeterd met het inzet van middelen en met stapsgewijs verder gaan snel verbeterd zowel in gedrag als in het plasgedrag. Ze valt nog een enkele keer terug maar herstelt in korte tijd. De kat is socialer met de andere kat, minder schrikkerig, minder aanhankelijk naar de eigenaresse en plast uiteindelijk ook niet meer naast de bak.
• Een hond met lichte jeukklachten, waarbij de jeuk in stijgende lijn minder wordt.
• Een hond met een kloof in zijn poot die maar niet wil herstellen, maanden open blijft, maar met homeopathie langzaam dicht groeit.
• Een paard met een peesblessure die “niet lekker in zijn vel zit”. Zowel de pees verbeterd snel, maar het paard komt ook beter in zijn vacht en wordt vrolijker, opener.

Volgende keer zal ik iets schrijven over wat zorgt dat het ene dier langer homeopathische middelen moet gebruiken dan een ander.