Een paard met insulineresistentie en cushing

Vorig jaar juli zette ik dit bericht op facebook:

Deze keer een persoonlijk berichtje. Want wat doe je als homeopaat als je eigen paard ziek is? Zo ziek dat je er in eerste instantie niet doorheen komt? Dat je niet weet waar de oplossing ligt?

Dat overkwam mij deze winter met Stef, mijn haflingerruin.
Hij liep al een poosje niet lekker, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Niet kreupel, maar gewoon, niet zichzelf.
Tot dat hij van de een op de andere dag kreupel stond, stokkreupel. Niet op zijn been willen staan.
Ik wist dat hij hoefbevangen was, midden in de winter. Omdat hij in eerste instantie niet reageerde op de ingezette homeopathie, dierenarts erbij. Meerdere keren. 
Hij viel meerdere keren terug, zowel door de pijnstilling heen als door de homeopathische middelen heen.
Waarom viel hij iedere keer terug? Uiteindelijk de diagnose: Insulineresistent. Terugkerend hoefbevangen en wellicht ook spierbevangen. Mijn vermoede bevestigd. Maar hij stond altijd al op een suikerarm dieet. Heeft al jaren geen suikerbrok meer gehad. Alleen hooi en vitamines/ mineralen en beperkt gras. Ok hij was wel te dik, maar toch!

En daar sta je dan met een doodziek paard. Een paard met zoveel pijn. Een paard dat down is, van gedrag veranderd in een boos paard, en vooral MOE paard. De machteloosheid als eigenaar, ik weet hoe het voelt!

Het advies van de dierenarts was afvallen. En pijnbestrijding als hij een aanval had van hoefbevangenheid. Nog een keer hoefbevangen. Maar ondanks het afvallen, bleef de hoefbevangenheid terugkomen.
Toen dacht ik en nu?

Emotie uitgeschakeld en objectief gekeken. Wat gebeurd hier? Wat en waar gaat het mis?
Iedere maand (tussen de 15e en 20e, dus echt met een ritme!) viel hij terug in hoefbevangenheid. En zijn insulineresistentie wat echt de aansturende factor is. En hij heeft een sarcoom ontwikkelt, 2 zelfs. Tegelijkertijd. Dat is bijzonder!
Opnieuw er in gedoken. En op deze 3 factoren een middel uitgekozen: De periodiciteit, de insulineresistentie en het sarcoom. Dan maar 3 stappen tegelijk. Als het maar werkt. Als hij er maar uit komt!

En jawel. Na deze inzet is hij niet meer teruggevallen. Het gaat steeds beter! Prima in conditie, wordt weer vrolijker, loopt lekkerder.
En 1 van de sarcomen raakte los en is er afgevallen, gewoon hop weg! Ik ben benieuwd hoe de plek en hoe de andere sarcoom zich ontwikkelt!

In ieder geval ben ik gelukkig, ik heb deze week, na het opbouwen van spieren en conditie, weer voor de eerste keer op Stef gezeten. We zijn er nog niet. Hij moet nog verder behandeld worden en weer op conditie komen. Maar we komen er wel.

Het verhaal heeft nog een staartje gekregen. Na mijn vorige bericht is hij niet meer hoefbevangen geweest. Ik zag hem erg vooruit gaan. In augustus ben ik meer gaan rijden en eigenlijk ging dat best goed. Echter in september vermagerde hij. En dat voor een paard dat altijd te dik is geweest. Ook vermagerde hij op zijn spieren, ondanks de trainingsopbouw. Waarop ik nogmaals bloed heb laten prikken op de ziekte van Cushing. Dat heb ik eerder in het voorjaar ook gedaan, maar toen kwam het er niet uit. Nu wel. Het najaar is ook de periode waarin Cushing patiënten het moeilijk hebben.

Bij dit soort ziektes kan het zijn dat de organen beschadigd raken, iets wat in sommige gevallen nog wel hersteld kan worden, maar in een aantal gevallen ook niet. Met Stef ben ik met homeopathie heel ver gekomen, maar dit was het moment dat ik dacht, is dit nog oplosbaar, is de schade in zijn lijf nog te herstellen. Om die reden heb ik Stef op de reguliere medicatie voor cushing gezet, maar ben ik hem al die tijd wel blijven ondersteunen met homeopathische middelen. De reguliere medicatie zal hem ook niet beter maken, maar ondersteunt zijn fysieke lichaam in het functioneren. Stef is op de combinatie van homeopathie en reguliere medicatie heel snel opgeknapt, zonder bijwerkingen en gaat nu fantastisch. Ik merk dat hij de homeopathische middelen echt nodig heeft. Het is vooral de combinatie die het doet.

Ik zie wel vaker paarden met cushing die ondanks de reguliere medicatie nog steeds niet top fit zijn of symptomen houden. Bij dit soort ziekten is de combinatie heel mooi.

Dat geldt overigens ook voor andere hormonale ziektes, als schildklierproblemen, suikerziekte etc. Zowel bij honden, katten als paarden. In sommige gevallen (bijvoorbeeld bij suikerziekte) als je er op tijd bij bent kun je met voeding en homeopathie het proces nog omkeren. In andere gevallen is de schade te groot en is de combinatie van reguliere medicatie en homeopathie heel waardevol. In dit soort gevallen ondersteunt de reguliere medicatie de fysieke functie van de organen, waarin de homeopathie heel positief kan werken op de zichtbare symptomen, maar ook op het proces erachter. Door op het ziekteproces voor te schrijven, kun je een achteruitgang die gaande is afremmen of stoppen.

Maar ook bij andere ziektes met bijvoorbeeld orgaan- of weefselschade geldt dit. Denk bijvoorbeeld aan nierinsufficiencie bij katten, maar ook ziektes als artrose. Dan spreek je niet meer van genezen, de schade is niet meer te herstellen. In dit soort gevallen spreekt men van palliatieve (verzachtende) behandeling. En daarbij is homeopathie een hele mooie behandelmethode! In mijn volgende blog zal ik uitleggen hoe dat gaat, aan de hand van voorbeelden!

Update van Stef Augustus 2018:

In de periode na dit bericht ben ik Stef blijven homeopatische middelen blijven geven. Ik merkte in die tijd dat hij nog steeds verbeterde, hij groeit in zijn persoonlijkheid! Vorig jaar heb ik in de zomer zijn reguliere medicatie al verminderd omdat hij op de reguliere medicatie ging overreageren. Deze zomer ben ik helemaal gestopt met zijn reguliere medicatie en het blijft erg goed gaan met hem!