Een hond met chronische diarree

Dit is het verhaal van mijn hond, sheltiereu Lucca. Ik schreef in mijn vorige blog over het groeiproces wat kan plaatsvinden tijdens een homeopathische behandeling. Lucca is enorm gegroeid! Zowel fysiek als mentaal/ emotioneel heeft Lucca zich ontwikkeld.

Ik kreeg Lucca toen hij 7 jaar was. Vanaf het begin was zijn ontlasting onregelmatig, dan weer dik, dan weer dunner, soms diarree. Ook at hij ontlasting van andere honden. En hij gaf regelmatig over. Emotioneel was het een afgesloten hondje, hij had een trieste blik.

Een paar maanden later is hij heel ziek geworden. Ik vermoed dat hij iets gegeten heeft van straat. Hij hield niks meer binnen, overgeven, ernstige diarree met bloed. Zelfs na een slokje water gaf hij over. Hij was echt heel ziek, trok zich helemaal terug. In eerste instantie leek hij niet echt op de homeopathie te reageren. Ik ben ook langs de dierenarts geweest omdat ik bang was voor uitdroging. Daar kreeg hij een injectie en pillen, maar de injectie verbeterde niks en de pillen hield hij niet binnen. Ik heb hem toen een ander homeopathisch middel gegeven, waarna ik binnen een half uur verbetering zag! Zo snel kan homeopathie dus in de acute situaties werk doen!

Hij knapte vrij snel op, maar bleef regelmatig diarree hebben en overgeven. Ik heb met homeopathische middelen stappen gemaakt, steeds weer een klein stukje verder. Het mooie van de homeopathie is ook dat je chronisch kan behandelen, maar ook acuut kan ondersteunen. Hij kon dagen hebben dat hij ’s ochtends misselijk wakker werd. Dat zag ik direct in zijn ogen. Dan gaf ik hem een acuut middel tegen misselijkheid en zag je het zakken. Als ik dat niet deed, dan at hij niet of gaf direct na het eten over.

Het mooie was ook dat je zag dat hij mentaal echt groeide. Hij was erg afgesloten toen ik hem kreeg. Opende zich zo erg dat hij heel snel overprikkelt werd, maar is in de loop van de tijd gegroeid naar meer balans.

Maar ook zijn ontlasting verbeterde. Waar hij eerst iedere maand een paar slechte dagen had, werd dat steeds minder vaak en minder lang, minder heftig. Het ontlasting eten was bij hem heel erg te relateren aan buikpijn. Als hij zich niet goed voelde ging hij op zoek. Maar ook dat werd steeds minder!

Nu gaat het erg goed met hem. De homeopathische behandeling is afgerond. Zijn ontlasting is stabiel. Zijn laatste keer diarree is echt al heel lang geleden. Ook mentaal is hij vrolijk en stabiel.

Bij hem merk je goed, dat “balans” een dynamisch iets is. Als er iets is, bijvoorbeeld in de omstandigheden, iets anders dan normaal, dan merk ik dat en valt hij snel terug in zijn onrustige gedrag, dan is hij snel overprikkeld. Maar waar die dan in het verleden vaak ook diarree kreeg of ging overgeven, blijft dit nu stabiel!